|
Blixen nochmaal, daar is wat bi uns intrucken, daar sleist de Hannen boven de Kopp tosaam. Man daar kannst Di schienst neet tegen wehren. So um de 70tig herum, is man blied, wenn ’t all so blifft as dat nett is. De neije Technik is nett neet för elk un een van uns Generation maakt. Man daar kummst neet heel an vörbi. Körtens, leep mi dat Word „KI“ immer wär over de Padd. Ik wull mi heel neet wieder daarmit befaten un schoov dat Wark bi Sied. „So’n Kökelee!“ , doch ik. „Künstliche Inteligenz“, daar wull ik nix mit to doon hebben. Mit mien PC harr ik al mehr as genoog to doon. Nu kregen wi en neije Auto. Rumms, sä dat un wi satten all midden drin, in dat neije Wark. Wat de all kann gung over uns Verstand. Fahrst to wied in d’ midden van de Straat, piept de. Bi d’ tweede maal piept de luter un dreiht van heel allen na rechts. Bi d’ darde maal bölkt di daar een an, in d’ „Displee“ blinkt en Text up un dat Auto dreiht wär na rechts. Du denkst, du hest overhoopt nix mehr over dien Fahrwies to seggen. Un dat, dat maakt he, de „KI“, de „Künstliche Inteligenz“. Oh, Du heilige Strohsack, of wi wullen of neet, wi mussen uns nu mit dat Wark utnanner setten. Daarbi kreeg ik ruut, dat disse „KI“ uns Auto ok rüggels inparken kann. „Oh“, doch ik, „dat is ja heelneet so slecht!“ Un denn, wenn ik hum in sien Stall fahr, denn blinkt und piept he wenn ik to nah an de Pielers kaam. Enes Dags gung manken de Fahrt tomal dat Telefon. Up de Stürr is en Telefon up maalt. Ik drückt daarup un würrelk, ik kunn telefoneren. As ik denn in Huus ankweem, weer mien Tuffelpott al an koken. De Updragg harr de „KI“ van de Ovend vanmörgens kregen. Mitlerwiel segg ik: Hunnertprozentig disse „KI“! Man, Plattdütsk versteiht he neet. Denn heet dat: „Ich habe Sie wieder nicht verstanden!“ „Ja, denn mutt ok de „KI“ woll noch wat daarto lernen!“, meent Christine Günnel
|